میترسم که مردم نخواهند جمهوری اسلامی برود! میترسم که مردم اصرار بر ماندن جمهوری اسلامی داشته باشند.

با اتفاقات اخیر این ترس در من قوت گرفته است که شاید خود مردم مایل به ماندن جمهوری اسلامی باشند. قبل از دستگیری موسوی و کروبی مردم با هیجان و احساسات بسیار فریاد میزدند که اگر موسوی یا کروبی دستگیر شوند چنین میکنیم و چنان میکنیم. اما با اتفاق افتادن این موضوع بیکباره تمام اون شور و احساسات و هیجان فروکش کرد و عملا هیچ اتفاقی نیوفتاد. در اینکه ما ایرانیها بسیار غلو می کنیم و در موقع هیجان چنان خط و نشانهایی میکشیم که مرغ پخته هم خنده اش میگیرد، شکی نیست. سوالی که اینجا برای من پیش آمده این است که آنهمه شور و هیجان و احساسات چه شد و جای خود را چگونه به اینهمه بی تفاوتی و سردی داد؟ با درست بودن این پیش فرض که ما نه رهبر و نه هدف و نه ایدئولوژی درست و حسابی برای شروع یک حرکت انقلابی داریم و تنها عامل مردمی را درالمانهای موجود برای شروع یک انقلاب، داریم، چرا همین عامل مردمی هم احساسات و واکنشهایشان رو به سردی و بی تفاوتی گذارده است؟ از مادران میدان مایو در آرژانتین و حرکت اعتراضیشان نسبت به دیکتاتوری آن زمان کمی خواهم گفت. این مادران در اعتراض به فرزندان ناپدید شده ی خود با به سر کردن روسری سفید و ایستادن در میدان مادران مایو اعتراض خود را نسبت به دیکتاتوری آنزمان ابراز کرده و با وجود سرکوب شدن از حضور دست برنداشته و کارستان بسیار عظیم و بزرگی را به وجود آوردند. پس میتوان بدون دیگر المانهای انقلاب هم دست به کاری بزرگ زد که متاسفانه گویی مردم ما مایل به انجام آن نیستند و مثل همیشه با استفاده از خاصیت ایرانی بودن خود تقصیر تمامی اتفاقات را گردن در و دیوار و قسمت و کوچه ی علی چپ می اندازند. تمام ترسم از این است که ما در برزخ انتخاب بین بد و بدتر باز هم بد را ترجیح دهیم وچند نسل دیگر را در آتش ندانم کاری و گم گیجگی های خود بسوزانیم. نباید منتظر ظهور رهبر و ناجی شد. نه کسی از ته چاه خواهد آمد و نه کسی تا ما بر خود رحم نکنیم بر ما رحم خواهد کرد. منتظر حمله و یا کمک دولت های خارجی هم نباید شد که آنها نیز در وهله ی نخست به حفظ منافع خود خواهند بود و بیشتر نگران منافع خودشان خواهند بود تا ما. نباید به اپوزوسیون خارج از کشور و برنامه های مسخره شان و تهییج و تحریک احساساتی که پدید می آورند نیز دل بست. هر اتفاقی که بخواهد بیوفتد به دست خود ما صورت خواهد گرفت نه هیچ دولت و یا اپوزوسیونی خارج از کشور. که این اپوزوسیونهای خارج کشور بی لیاقتی و عدم کفایت خود را به وفور ثابت کرده اند. منتظر معجزه نمانیم. ناجی نیست ما خود ناجی خویشتنیم اگر بیندیشیم، بخوانیم، عبرت بگیریم و بر اساس آنها عمل کنیم.