شاهزاده، اعلیحضرت، والاحضرت، شاهدخت، والاگهر، والا مقام و.... یعنی چی ؟

شاهزاده یعنی چی؟ این کلمه در مقابل گدازاده می آید؟ آیا کودکان از نخستین روز تولد خود با چنین تفاوت های چشمگیری پا به این دنیا میگذارند؟ آیا شاهزاده 4 تا چشم و 6 تا گوش اضافه تر از بقیه ی نوزادان دارد؟ ریشه ی این فقر فرهنگی که همیشه مردم ما با هر اسمی کسی رو بالاتر از خود می بینند و رعیتی و غلامی و نوکری و حلقه به گوشی اورا میکنند و از همه بدتر به این کار افتخار میکنند، در کجاست؟ از شاهزاده رضا پهلوی شروع میکنم. خب شاهزاده بودن ایشان چه معنایی می دهد ؟ جز استفاده از ثروت به یغما برده توسط خاندان پهلوی و رفاه کامل خود و همسر و دخترانش؟ پدر بزرگ او و پدرش خدمات بسیار و همچنین اشتباهات بسیاری در حق این مرز و بوم کردند که توضیح و شرح آن در این مقاله نمی گنجد. روی صحبت من الان با کسانیست که از ایشان بعنوان والاحضرت و اعلیحضرت یاد می کنند. این خاصیت بندگی و رعیت بودن و احساس حقارت در برابر یک انسان ریشه در تاریخ 508 سال موالی بودن زیر دست اعراب و سیصد سال بندگی و چاکری و آدم فروشی زیر دست مغولان دارد. شاید 800 سال بندگی و چاکری از ما انسانهای ضعیف و راضی و لال و تسلیمی ساخته که فقط طوطی وار تکرار کنیم. اسارت و بندگی و استثمار شدن را با رضا و رغبت بپذیریم و هرگز فکر نکنیم شاهزاده با گدازاده در قرن بیست و یکم چه تفاوتی دارد. البته در ایران امروز کلمه ی شاهزاده جای خود را به آقا زاده داده اما نفس عمل هیچ فرقی نکرده است. هنوز هم گدازاده ها همچنان گدازاده هستند. کمی بیندیشیم!