آیا می دانستید شاه عباس صفوی گروهی به نام «چیگیین‌ها» داشت که مخالفان را زنده زنده می خوردند؟

«چیگیین» به معنی خام‌خوار است. یعنی کسی که گوشت خام می‌خورد. شاه عباس صفوی در دربارش گروهی تحت عنوان چیگیین‌ها داشت که مخالفان شاه را در قالب یک اقدام مذهبی-حکومتی، زنده زنده می‌خوردند! البته شاه اسماعیل پیشتر یک مجوز مذهبی از صوفیان دریافت کرده بود.

در کتاب روضه‌الصفویه آمده است که: " شاه اسماعیل اول پس از آنکه بر شیبک خان ازبک غلبه کرد و او را کشت و به صوفیان گفت هر که سر مرا دوست دارد از گوشت این دشمن بخورد. خواجه محمود ساغرچی که در آن معرکه حاضر بوده گفته است که پس از فرمان شاه ازدحام صوفیان برای خوردن جسد شیبک خان به جایی رسید که جمعی تیغ کشیدند و به جان یکدیگر افتادند و آن مرده ی به خاک و خون آغشته را مانند لاشه خواران از دست یکدیگر می ربودند و می خوردند."

صوفیان درباری دوران صفویه، اولین نسل شارعین حکومتی بودند. کسروی در کتاب «بهایی‌گری، صوفی‌گری، شیعی‌گری» در باره آنها می‌گوید: آنها مرجع مشروعیت پادشاهی شدند که اصل و نسب شاهنشاهی که آن زمان شاهان برای شاه شدن نیاز داشتند را نداشت (نقل به مضمون). این شارعین می‌توانستند با در دست داشتن بهانه مذهب و تکیه بر ترفند حمایت از حکومتی که مورد تایید خدا بوده و در راه خشنودی‌اش گام بر می‌دارد، مجوز هر عمل شنیعی را صادر کنند. به این ترتیب آن‌ها برای از سر راه برداشته شدن مخالفان شاهان بی اصل و نسب و خون‌ریز صفوی ابزار مناسبی بودند. از سوی دیگر شاه هم با فراهم کردن حاشیه امنیت و امکانات رفاهی، زندگی راحت و مجلل آنها را تامین می‌کرد. این یک اتحاد شوم بین شارعین و شاهان بود تا دست در دست هم از کاسه سر ملت خون بنوشند!

باز در کتاب روضه الصفویه آمده است که: آن فرقه آلت سیاست و غضب حکومت بودند که گناهکاران واجب التعذیر را از یکدیگر می ربودند و انف ( بینی) و اذن ( گوش) ایشان را به دندان قطع نموده و بلع می فرمودند و همچنین بقیه ی اعضای بدن ایشان را به دندان افصال داده و می خوردند . ( زندگانی شاه عباس اول تالیف نصرالله فلسفی ، جلد دوم ، صفحهء 25).

صفوی‌ها با تکیه بر مذهب، جنایات زیادی مرتکب شدند. از همان آغاز برای اجبار مردم ایران به تغییر مذهب‌شان به شیعه، هزاران زن و مرد نگون‌بخت را کشتند.