یک نکته حیاتی برای تظاهرات‌های خیابانی: نگذاریم دوستانمان دستگیر شوند

اصلی‌ترین سرمایه حرکت‌های خیابانی، جوانان پیش‌رو و جلوداری هستند که شجاعت‌شان از سایرین بیشتر است و معمولا آغاز کننده‌های تحرکات هستند. لزوم مراقبت از این سرمایه های ارزشمند، نیازی به توضیح ندارد. اما صحبت این است که چگونه باید اینها را حفظ کرد؟
یک راهی که به نظر من می رسد، آگاهی و آمادگی مردمی است که معمولا با جمعیتی بیشتر چندین متر عقب تر یا یک چهار راه بالاتر تجمع می کنند. منظور از آمادگی، آمادگی برای ادغام آن نفرات پیش رو در جمعیت و مخفی کردن آنها از تعقیب کنندگان است. در این شرایط مردم باید مانند دوهای امدادی به آرامی شروع به دویدن کنند و پس از رسیدن آن افراد و قبل از رسیدن سرکوب گران، سرعت خود را بالا ببرند.
مکن است راه‌های بهتر و موثرتری هم موجود باشند-که حتما هستند- اما مهم این است که آن جوانان باید حفظ شوند تا نیروی محرکه اصلی تحرکات تحلیل نرود.
از آن هم که بگذریم، هر شهروند معترض (حتی آنهایی که فقط راه می روند و دورتر می ایستند) یک سرمایه تکرار نشدنی است که با دستگیر شدن هر فرد، مقداری از نیروی اعتراضی کاهش می یابد। باید سعی شود که به هنگام هجوم سرکوبگران به سمت یک یا دو یا چند نفر، جمعیت حاضر تا سرحد ممکن برای رهایی آنها در همان لحظه تلاش کنند.